"Samozwańczy" dowódca przedsięwzięcia w chorągwi pod nazwą "Piechota polska", tak na co dzień wolałby się zająć warsztatem chorągwi , napraw, przerób , zmodernizuj . Nie obca mu broń czarnoprochowa , jej konstrukcje i obsługa.

W Chorągwi Wejhera niczym Zagłoba, Piechoty polskiej "największa" ozdoba. Choć los go rzucił w zamorskie kraje, w treningach z szablą nie odstaje. Dzielnie się uczy fechtunku szkoły, by go się bały wszelakie warchoły.

Student architektury wnętrz w Chorągwi. Nie tylko ćwiczy się w robieniu szablą ale również w sztuce rysunku i malarstwa, które potem z pewnością przysłużą się również Chorągwi. Jest też wytwórca przeróżnych przednich trunków, których ingrediencje i warzenia sposób Jemu tylko są znane.

Piotr zwany Kulasem, dowodca artylerii z wieloletnim starzem. Wierny najwazniejszej kobiecie w Choragwi, armacie Annie. Jego rekruci przychodza i odchodza, a dowodca Kulas nadal na stanowisku.

Wygląd i maniery weterana wszystkich wojen Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Z bezpiecznej odległości osłania ogniem swojego wiernego arkebuza działania pozostałych hajduków. Pierwszy do ciężkiej pracy przy kuflu, misce i kościach. Przewidujący Dowódca przekazuje jego żonie Alicji cały hajducki żołd i udziały w łupach.

Żona towarzysza chorągwi, mieszczka pomorska. Jej obecność wpływa wielce mobilizująco na męża.

2/3 hajduka, starszy pacholik chorągwi, dowódca czeladzi chorągwianej, wielki strażnik obozu, duma ojca, pociecha matki i nadzieja Dowódcy.

Prawie 2/3 hajduka, młodszy pacholik chorągwi, zastępca dowódcy czeladzi chorągwianej, strażnik obozowego ognia, kochane ladaco, umie załatwić wszystko, na razie opanował do perfekcji umiejętność znikania, wielka nadzieja polskiej rekonstrukcji.