Pistolet o długości 65 cm, wyposażony w lufę ośmiogranną kalibru 0,45 cala gwintowaną o długości 42 cm. Dośc ciężki ok. 2 kg. Pistolety w XVII wieku wykorzystywane były jako broń osobista przez jazdę albo dowódców różnych szczebli w innych rodzajach wojsk. Do obsługi takiego pistoletu potrzebna jest ładownica w której przechowujemy gotowe ładunki. Klucz do naciągu zamka który łatwo było zgubić i wtedy broń jest bezużyteczna, więc dawniej klucze noszono na szyi.

Niezbędna jest też prochownica z drobnym prochem na podsypki.

Zamek kołowy zwany po staropolsku zamkiem krzosowym , który zastosowano w tym pistolecie powstał gdzieś pomiędzy 1520 a 1530 rokiem. Zasada działania takiego zamka to krzesanie iskier powstające podczas szybkiego tarcia kamienia o koło wyposażone w poprzeczne nacięcia.

Koło jest umieszczne w nacięciu panewki gdzie podsypujemy proch .W wyniku tarcia powstają iskry które zapalają proch , powstały płomień dostaje się przez otwór zapałowy do komory lufy w której umieszczono ładunek prochowy służący do wystrzelenia kuli. Zamki kołowe są dosyć kapryśne , ponieważ podczas zapału powstaje dużo procesów które utrudniają kolejne odpalenia.

Zła jakośc prochu powoduje zatykanie rowków mechanizmu , co utrudnia obracanie koła i powstawanie iskier na nacięciach. Wysoka temperatura podczas spalania prochu na panewce z którym styka się skałka, powoduje kruszenie i wyłamywanie się kawałków skałki. Największy problem to sama skałka umieszczona w szczękach kurka . Nie bardzo do tego celu nadaje się skałka używana w broni skałkowej.

Są dwa powody :

• skałka ta jest twarda co powoduje szybsze zużycie koła zamku,
• pod wpływem spalania prochu na panewce z którym owa skałka na stycznośc, powstaje temperatura która ją niszczy.

Ja używam pirytu, jest na pewno trwalszy od skałek dostępnych w Polsce.

Do jego zalet zaliczyć trzeba:

• jest miększy od skałek, nie ściera koła,
• iskra jest stabilniejsza może nie tak intensywna jak u innych skałek ale wystarczająca do odpalenia,
• większa odporność na temperaturę powstającą podczas zapału, nie kruszy się tak szybko,
• przeciętna żywotnośc to 10-20 wystrzałów, często wystarczy przetrzeć piryt papierem ściernym aby dalej działał,
• no i jest jak najbardziej historyczny.